Gdzie jestem, kiedy nie ma mnie na blogu...

Rzadko tu piszę, to prawda. Jednak powinniście wiedzieć, że moje milczenie tutaj nie oznacza, że wcale nie wystukuję na komputerze nowych tekstów.

Dwa tygodnie temu wyprowadziłam się na nowego bloga – Szymanowości. Postanowiłam stworzyć go na potrzeby I Międzynarodowego Konkursu Muzycznego im. Karola Szymanowskiego w Katowicach. Taki konkurs to duże wydarzenie i muzyka nieco inna niż ta, o której piszę tutaj, stąd też pomysł, by z opowieści o tym konkursie stworzyć osobną, zamkniętą (?) całość. Wszystkie moje wpisy znajdziecie pod adresem: szymanowosci.blogspot.com.

Na tym jednak nie koniec mojego udzielania się poza blogiem. Czasem jest tak, że wybieram się na jakiś koncert, a recenzja nie pojawia się tutaj, gdzie wtedy można jej szukać? Na portalu Muzyczny Kraków! Znajdziecie tam moje wrażenia z koncertów m.in.:
Od jakiegoś czasu wchodzę też w świat papierowy. W ramach programu „Krytyka Muzyczna 2.0” realizowanego przez Instytut Muzyki i Tańca we współpracy z Katowicami Miastem Ogrodów – Instytucją Kultury im. Krystyny Bochenek, moje teksty ukazały się w Piśmie Folkowym. Ostatnio także opublikowałam tam recenzję tegorocznego Siesta Festivalu, nieco krótszą niż tu, na blogu. Wszystko znajdziecie pod tym linkiem: https://pismofolkowe.pl/osoby/julia-brodowska (choć najnowszy artykuł dostępny będzie online w całości dopiero, gdy najnowszy numer „Pisma Folkowego” będzie w sprzedaży)

Jeśli wybierzecie się do Empiku lub innego dobrego sklepu z prasą, to w najnowszym Kwartalniku Kulturalnym Opcje (wydanie 1-2/2018) traficie na moją recenzję płyty Live in Europe Melody Gardot.

Mam nadzieję, że już niebawem będę mogła dzielić się z Wami kolejnymi takimi dobrymi informacjami! Nieustająco zapraszam także na facebookową stronę: https://www.facebook.com/subiektywnieomuzyce/



Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Fado - o co w tym chodzi?

Obraz
  Kiedy poznaję kogoś nowego i zaczynamy rozmawiać o muzyce, dość szybko pojawia się temat mojej fascynacji fado. Wtedy zawsze znajomi dopytują się co to, o co w tym chodzi, jak to brzmi. Rosnąca popularność tego gatunku w Polsce sprawia, że coraz rzadziej trafiam na ludzi, którym fado nie kojarzy się zupełnie z niczym, ale nadal wielu osobom jest prawie nieznane. Brak wiedzy na temat gatunku powoduje również, że do worka z fado wrzucana jest często każda portugalska piosenka lub odwrotnie – tylko smutne utwory, pełne egzaltacji, z akompaniamentem gitar. Czy można słuchać fado, nie wiedząc o nim nic? Oczywiście, że można. W końcu zazwyczaj muzyki słuchamy dla przyjemności. Może się jednak okazać, że przyjemność obcowania z muzyką będzie większa, jeśli zrozumie się z czym ma się do czynienia. Właśnie dlatego postanowiłam odpowiedzieć tu na najważniejsze pytania, które mogą się nasuwać osobie niezaznajomionej z fado. To nie jest obszerny przewodnik po świecie fado – aby wejść w ten tem
Czytaj »

Historia jednej płyty odc. 1 - Sade "Promise"

Obraz
Od dawna noszę się z zamiarem zrobienia na blogu pewnego cyklu wpisów. Do stworzenia tej nazwy zainspirował mnie program w radiowej Trójce - Historia pewnej płyty. Jednak mi nie chodzi o opisanie jakichś losowych albumów, ważnych lub mniej ważnych. Uświadomiłam sobie, że jest wielu wykonawców, których uwielbiam wyłącznie za JEDNĄ płytę - bo jest najlepsza albo po prostu kompletnie inna od pozostałych. Tak powstał pomysł na cykl wpisów "Historia jednej płyty". Ostatnio mało pisałam o popularnych artystach, dlatego pomyślałam, że zacznę od kogoś, kogo chyba trudno nie zna c , czyli od Sade . Miałam taki czas, kiedy zapoznałam się z całą jej dyskografią, naprawdę próbowałam pokochac jakąś płytę w całości równie mocno, co "Promise" , ale nie udało się. "Promise", to druga płyta Sade, ukazała się w 1985 r. i mam wrażenie, że naszpikowana jest piosenkami, które każdy zna. Rzadko uznaję to za pozytywną cechę, ale w tym przypadku są to tak piękne melod
Czytaj »

Muzyczna wyspa Yumi Ito [Yumi Ito "Ysla"]

Obraz
Rzadko zdarza się, żebym jakiejś płycie przysłuchiwała się tak długo, zanim o niej napiszę. Na najnowszy album Yumi Ito potrzebowałam dać sobie sporo czasu, bo nie jest on jedynie zbiorem piosenek. Jest za to niezwykle osobistą opowieścią o przejściu, zmianie, zapisem autorefleksji. Tytułowa Ysla to wyspa wyobrażona, pojmowana dosłownie i metaforycznie – pod postacią miejsca i stanu psychicznego. Przez artystkę rozumiana jest jako przestrzeń odosobnienia, która pozwala na zajrzenie w głąb siebie, odnalezienie własnego języka i tożsamości oraz wewnętrznego spokoju, również w kontekście muzycznym. O tym między innymi pisze wokalistka w tekście dodanym do swojego albumu, podsuwając tropy interpretacyjne dla tekstów, a także w jakiś sposób ukierunkowując słuchanie całości. Yumi Ito wychowała się w Szwajcarii, ale w jej żyłach płynie krew polska i japońska. To połączenie różnych kultur oraz bycie w pewnym sensie pomiędzy – o czym sama artystka wspomina – uwidacznia się także w jej muzyc
Czytaj »