Lizboński pamiętnik. 1. Przelot i pierwszy wieczór

Kiedy byłam w Lizbonie 3 lata temu, nie udało mi się zrealizować planu regularnego pisania na blogu, ani nawet zrelacjonowania tej wyprawy po powrocie do Polski. W tym roku uparłam się, że zrobię pełną relację dzień po dniu! Nie wszędzie jest internet, więc postanowiłam wrócić do starego, dobrego papieru i długopisu. Przyjechałam do Lizbony z notatnikami, które mieszczą się w każdej torebce, dzięki temu będę miała szanse zapisać wszystkie ulotne wrażenia, a później przedstawić je Wam na blogu.

14 września godz. 20:16
Lizboński pamiętnik - czas start!
Wprawdzie do Lizbony jeszcze nie doleciałam, ale portugalska muzyka już jest blisko - wystarczyło otworzyć samolotową gazetkę, żeby znaleźć artykuł o Carminho. Swoją drogą, kiedy 3 lata temu leciałam z/do Lizbony, także czytałam coś o Carminho. Dziś natknęłam się na różne opowieści o jej postrzeganiu muzyki, a przede wszystkim na informacje o nadchodzącej nowej płycie! Kto zagląda na facebookową stronę, ten zapewne już widział, że Carminho nagrywa płytę z piosenkami Jobima. Bardzo mnie to cieszy, uwielbiam jej interpretacje brazylijskich melodii. Nie mam również obaw co do brzmienia tej płyty, ponieważ w jej nagrywaniu uczestniczy Jaques Morelenbaum (znany m.in. z cudownych płyt Marizy), a także Paulo - syn i Daniel - wnuk Jobima. Jestem ciekawa co wyjdzie z tego brazylijsko-portugalskiego połączenia i niecierpliwie czekam na premierę.

 15 września godz. 1:30
Lizbono - KOCHAM CIĘ! Jak ja uwielbiam tu wracać. Tym razem mieszkam w samym środku wąskich uliczek Alfamy, a fado zdaje się wylewać z każdego zakątka. Tuż pod moim oknem tawerna, a w niej wieczorami oczywiście występy pieśniarzy. Akurat głód pognał nas tam przede wszystkim na jedzenie, ale pomiędzy kęsami pysznej sałatki z ośmiornicy dotarło do mnie, że mają też całkiem dobrych pieśniarzy. Powinnam sprostować, że tawerna w zasadzie mieści się na placyku przed budynkiem, więc fado równie dobrze mogę słuchać z okna, ale jednak z bliska, przy stoliku brzmi znacznie lepiej. Dziś spiewało dwoje pieśniarzy: męski głos klasyczny, mocny, momentami przypominający brzmienie Fernando Maurício i kobiecy jasny, ciekawy, pełen światła. Oboje interesujący, a płytę pieśniarki, wystepującej jako Naná, nawet udało mi się kupić.
Klimat tego miasta jest niepowtarzalny. Wiem, że to było trochę turystyczne fado, ale gdyby w każdym turystycznym klubie były TAKIE głosy, to ja byłabym naprawdę najszczęśliwszym człowiekiem na świecie.
Jutro, a w zasadzie dziś, wyjście do Sr. Vinho i najwspanialsza Aldina Duarte!



Zobacz także:
Lizboński pamiętnik. 2. Wieczór w klubie Senhor Vinho
Lizboński pamiętnik. 3. Noc wrażeń w Mesa de Frades
Lizboński pamiętnik. 4. Muzyczna wielokulturowość
Lizboński pamiętnik. 5. Maria da Mouraria i pożegnanie


Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Fado - o co w tym chodzi?

Obraz
  Kiedy poznaję kogoś nowego i zaczynamy rozmawiać o muzyce, dość szybko pojawia się temat mojej fascynacji fado. Wtedy zawsze znajomi dopytują się co to, o co w tym chodzi, jak to brzmi. Rosnąca popularność tego gatunku w Polsce sprawia, że coraz rzadziej trafiam na ludzi, którym fado nie kojarzy się zupełnie z niczym, ale nadal wielu osobom jest prawie nieznane. Brak wiedzy na temat gatunku powoduje również, że do worka z fado wrzucana jest często każda portugalska piosenka lub odwrotnie – tylko smutne utwory, pełne egzaltacji, z akompaniamentem gitar. Czy można słuchać fado, nie wiedząc o nim nic? Oczywiście, że można. W końcu zazwyczaj muzyki słuchamy dla przyjemności. Może się jednak okazać, że przyjemność obcowania z muzyką będzie większa, jeśli zrozumie się z czym ma się do czynienia. Właśnie dlatego postanowiłam odpowiedzieć tu na najważniejsze pytania, które mogą się nasuwać osobie niezaznajomionej z fado. To nie jest obszerny przewodnik po świecie fado – aby wejść w ten tem
Czytaj »

Historia jednej płyty odc. 1 - Sade "Promise"

Obraz
Od dawna noszę się z zamiarem zrobienia na blogu pewnego cyklu wpisów. Do stworzenia tej nazwy zainspirował mnie program w radiowej Trójce - Historia pewnej płyty. Jednak mi nie chodzi o opisanie jakichś losowych albumów, ważnych lub mniej ważnych. Uświadomiłam sobie, że jest wielu wykonawców, których uwielbiam wyłącznie za JEDNĄ płytę - bo jest najlepsza albo po prostu kompletnie inna od pozostałych. Tak powstał pomysł na cykl wpisów "Historia jednej płyty". Ostatnio mało pisałam o popularnych artystach, dlatego pomyślałam, że zacznę od kogoś, kogo chyba trudno nie zna c , czyli od Sade . Miałam taki czas, kiedy zapoznałam się z całą jej dyskografią, naprawdę próbowałam pokochac jakąś płytę w całości równie mocno, co "Promise" , ale nie udało się. "Promise", to druga płyta Sade, ukazała się w 1985 r. i mam wrażenie, że naszpikowana jest piosenkami, które każdy zna. Rzadko uznaję to za pozytywną cechę, ale w tym przypadku są to tak piękne melod
Czytaj »

Muzyczna wyspa Yumi Ito [Yumi Ito "Ysla"]

Obraz
Rzadko zdarza się, żebym jakiejś płycie przysłuchiwała się tak długo, zanim o niej napiszę. Na najnowszy album Yumi Ito potrzebowałam dać sobie sporo czasu, bo nie jest on jedynie zbiorem piosenek. Jest za to niezwykle osobistą opowieścią o przejściu, zmianie, zapisem autorefleksji. Tytułowa Ysla to wyspa wyobrażona, pojmowana dosłownie i metaforycznie – pod postacią miejsca i stanu psychicznego. Przez artystkę rozumiana jest jako przestrzeń odosobnienia, która pozwala na zajrzenie w głąb siebie, odnalezienie własnego języka i tożsamości oraz wewnętrznego spokoju, również w kontekście muzycznym. O tym między innymi pisze wokalistka w tekście dodanym do swojego albumu, podsuwając tropy interpretacyjne dla tekstów, a także w jakiś sposób ukierunkowując słuchanie całości. Yumi Ito wychowała się w Szwajcarii, ale w jej żyłach płynie krew polska i japońska. To połączenie różnych kultur oraz bycie w pewnym sensie pomiędzy – o czym sama artystka wspomina – uwidacznia się także w jej muzyc
Czytaj »